Obruč je specifičan rekvizit koji omogućava izvođenje raznovrsnih kretanja koja su svojstvena dečijoj kreatinosti u raznovrsnim igrama, kao što su kotrljanja, prolaženje kroz obruč, poskoci iz obruča u obruč, vrtenja oko ruke i struka,…U školskom fizičkom sva ova kretanja usmeravaju se ka estetski oblikovanim pokretima, usklađenih sa kretanjem čitavog tela kada se određeni delovi sukcesino uključuju u celinu kao kompozicija ili sastav sa ovim rekvizitima, i uz muzičku pratnju doprinose emocionalnom doživljaju vežbača.

Obruč može da se drži na sledeći način:

• Čvrst hvat – jednom ili obema – nathvatom ili pothatom
• Slobodan hvat – obema ili jednom
• Hvat između kažiprsta i srednjeg prsta

Elementi rada sa obručem u školskom programu su:

• Bacanje i hvatanje obruča u bočnoj ravni i čeonoj ravni, sa jednom rukom I obema, u mestu i kretanju i sa poskocima
• Vrtenja oko ruku, nogu trupa i struka
• Kotrljanja po tlu
• Skokovi kroz obruč

Tehnika bacanja i hvatanja obruča u početku se izvodi iz spetnog stave, priručenja obema, obruč se drži nathvatom, sledi zamah u bočnoj ravni do predručenja uz učestvovanje čitaog tela. Obruč može da ostane u istoj ruci, da se prehvati drugom rukom u predručenju, iza tela i sa malim izbačajem.

Tehnika rada sa obručem je isti kao u prethodnoj vežbi, ali uz kretanje korakom zibom počučnjem, sa prеhvatom u predručenju, zатим sa kombinacijom koraka u različitom ritmu и izbačajem različite visine i prehvatom drugom rukom.

Posle savladavanje prethodnih vežbi, uzložnjava se rad sa obručem dečijim poskocima u kombinaciji sa sitno trčećim koracima u usponu i povećanjem visine izbaćaja.

Prilikom izvođenja ove vežbe obruč se drži sa obe ruke ispred tela u čeonoj ravni, zamah se vrši ulevo pa udesno do odručenja, u mestu, sa iskoracima ulevo pa udesno i poskokom. Zatim, obruč se drži u jednoj ruci u odručenju, zamah se vrši kroz priručenje do predručenja unutra sa prehvatom obruča drugom rukom, uz iskorake i dokorake ulevo i udesno i usponom na jednoj sa odnoženjem slobodne noge sa izdržajem.

Kotrljanje obruča je omiljena vežba kod dece, a u ritmičkoj gimnastici neizostavna za kretanje po prostoru i povezianje delova sastava u celinu.U školskom fizičkom vaspitanju radi se samo na pravilnoj tehnici kotrljanja po tlu, koja se odnosi na ravnomerno kretanje obruča po ravnoj površini, bez poskakivanja. Kretanje obruča se uspostavlja tako što se obruč oslanja na tlo, jedna ruka se postavlja na njegov srednji deo, a drugom rukom vrši potiskivanje u željenom pravcu kada obruč nastavlja da se kreće u željenom pravcu. Uz kotrljanje obruča mogu da se izvode različiti načini kretanja u prostoru kao što je sitno trčanje, poskoci, skokovi, plesni koraci…

Vrtenje obruča izvodi se oko ruku, nogu i trupa. Vrtenje se najčešće izvodi oko dve i jedne šake i to tako da su sva četiri prsta opružena i stoje čvrsto jedan uz drugog, palac je odvojen i nalazi se pod uglom od 90° u odnosu na ostale prste i sprečava da obruč ne pređe na podlakticu. Vrtenje obruča izvodi se u predručenju u čeonoj ravni, u odručenju u bočnoj ravni i uzručenju, u horizontalnoj ravni u mestu i kretanjem u prostoru.

U školskom programu zastupljena je tehnika prolaska kroz obruč sunožnim i “mačijim skokom”. Obruč se drži obema ili jednom rukom nathvatom za njegov srednji deo, u položaju uzručenja, odručenja ili predručenja gore u čeonoj ravni. Kretanje započinje zamahom obruča iz sunožnog uspona ili iz harmoničkog stava, tako što se obruč zarotira u pravcu vebačice i ona uskače u njega, grčenjem ruku u zglobu lakta i brzim uzručenjem, obruč dolazi opet do početnog položaja i to se ponovi više puta. Istom tehnikom prolaska kroz obruč izvodi se i zamahom obruča jednom rukom iz odručenja. Tehnika se uči prvo u mestu, a zatim u kretanju sa kombinacijom galop korakom.